Stevia – informacje…

Stevia – informacje…

O  STEVII
Stevia to rodzaj krzewów, z rodziny astrowatych takich jak zioła, które obejmują ok. 240 gatunków pochodzących z tropikalnych i pół-tropikalnych rejonów Ameryki.Jest rośliną o wyjątkowo słodkich liściach ,300 razy słodsza od buraka cukrowego  przez co nadaje się idealnie do zastąpienia cukru w naszej codziennej diecie i co ważne nie zawiera kalorii.

Stevia rebaudiana jest rośliną wieloletnią , ale w rejonach gdzie temperatury są poniżej 0˚C , uprawiana jest jako jednoroczna. Najlepszym klimatem dla tej rośliny to duża wilgotność i optymalna temperatura w zakresie 15-30˚C. Rośnie na ok. 1 metra o długości liścia ok. 2 do 3 cm.

Stevia jest obecnie szeroko stosowana w Chinach, Azji Południowo-Wschodniej i części Ameryki Południowej. Duże  zainteresowanie rośliną jest również w Europie m.in. Hiszpania , Belgia, Rosja, Ukraina, w Wielkiej Brytanii, w Francji.

Polska jest krajem , który dopiero poznaje walory i korzyści tego zioła. Można już spotkać małe plantacje , które zajmują się jej uprawą oraz  w sklepach zielarskich i aptekach, już niedługo w sklepach spożywczych.


Starożytna Historia Stevia

Indianie Guarani z współczesnego Paragwaju używali liści krzewu Stevia od czasów starożytnych. Nazwali ją  „KAA-HE-E” czyli „słodkie zioło” . Używali jej do słodzenia gorzkich herbat i mikstur leczniczych, kobiety stosowały do pielęgnacji ciała. Stosowanie  Stevii przez wiele wieków  pozwoliło na  rozprzestrzenienie  się  na dalsze rejony.


Nowoczesna Historia Stevia

W latach 1800 Stevią zainteresowały się nowoczesne zakłady naukowe. Według „The Story Stevia: Opowieść niezwykłej słodyczy i intryg,” gatunki stewii po raz pierwszy zostały zbadane przez hiszpańskiego botanika i lekarza Pedro Jaime Esteve, którego nazwisko zostało użyte do nazwy rośliny, Stevia. W 1899 roku szwajcarski botanik Moises Bertoni wyjechał do Paragwaju i studiował wiele gatunków roślin, zwłaszcza Stevię i napisał szczegółowe księgi na temat  tej słodyczy i jej szerokich zastosowań wśród rdzennej ludności.  O tej pory czyli w roku 1918 roślinę tą nazwano Stevia rebaudiana na cześć paragwajskiego chemika Ovidi Rebaudiego (1860-1931). W 1931 roku francuscy badacze wyizolowali glikozydy, które dały Stevii swoje słodkie właściwości i nazwali je stewiozydami  i rebaudiosidami.

Roślina Stevii zaskoczyła naukowców na całym świecie ze swoich silnych właściwości uniwersalnych jako „lek-produkt”. Stała się źródłem życia dla mieszkańców Japonii po atomowej tragedii w 1945r., która dawała nadzieję na przetrwanie ludzkości do XXI wieku. Podobnie jak katastrofa w Czarnobylu 26 kwietnia 1986r. Po uważnym rozpatrzeniu wszystkich roślin leczniczych rosnących na Ziemi, Stevia została uznana jako produkt dla poprawy odporności zdrowia,  uznając jej  wysoki poziom obrony organizmu i wprowadzono osobny przepis w programie ratunkowym japońskiego narodu. Od tego czasu, produkty Stevia  w Japonii znajdują miejsce na każdym stole, każdego dnia. Po 10 latach korzystania  Stevii w Japonii, została uznana  za narodowy skarb , a eksportowanie było zakazane. Dzisiaj, japoński naród konsumuje 90% (około 13.000 ton rocznie),  a ludność  ma najwyższą średnią długość życia na świecie (90 lat).W Związku Radzieckim został wprowadzony program decyzją Rady Ministrów na dostosowanie rośliny Stevii do warunków klimatu umiarkowanego. Głównym zadaniem programu było opracowanie żywności dla astronautów , nurków itd. Przeznaczono 4 mld rubli to około 4 miliardy 200 milionów dolarów, do testowania w rolnictwie  i rozwój technologii produkcji .


Co nadaje Stevii słodki smak?

Słodki smak Stevii zawdzięcza glikozydom, które mogą stanowić 10% masy suchego liścia. W procesie pozyskiwania gotowego produktu nie stosuje się  żadnych dodatkowych składników chemicznych, dlatego gotowy wyrób zachowuje swoje właściwości. W liściach stewii znaleziono 8 glikozydów, z których dwa to steviozyd rebaudiozyd A i maja największe znaczenie , a pozostałe występują w niewielkich ilościach.

Stewiozydy – 4-15%
Rebaudiozydy A – 2-4%
Rebaudiozydy B – śladowa ilość
Rebaudiozydy C – śladowa ilość
Rabaudiozydy D – śladowa ilość
Rebaudiozydy E –śladowa ilość
Stewiolbiozydy – śladowa ilość
Dulcozydy A i B – 0,5-1%

Wszystkie glikozydy znalezione w stewii są zbudowane ze Steviolu, dlatego nazywamy je glikozydami steviolowymi.

Najwięcej glikozydów steviodowych zawierają liście , następnie kwiaty, łodygi, nasiona i na końcu korzenie. Liście są dwa razy słodsze niż kwiaty. Po wysuszeniu liście niewiarygodnie długo zachowują słodkie właściwości.

Steviozyd•         Liście zawierają go najwięcej (4-13%  suchej masy liści). Steviozyd jest 150-300 razy słodszy od cukru. Ma bardziej gorzki i lukrecjowy smak niż rebaudiozyd A oraz  słabiej się rozpuszcza w wodzie (w 800 ml wody rozpuszcza się 1g)

Rebaudiozyd A (Rebiana, Reb A)

Występuje w mniejszej ilości niż steviozyd (2-4% suchej masy liści), ale jest najsłodszym z glikozydów steviolowych (200-400 razy słodszych od cukru). Jest również najlepszy pod względem smaku (najmniej gorzki ze wszystkich słodkich składników Stevii). Rozpuszcza się w wodzie 6 razy lepiej niż steviozyd. Rebaudiozyd A.  Jest bardzo stabilny, zachował w pełni swoje właściwości po 2 latach przechowywania w temperaturze pokojowej i wilgotności względnej 60%. Jest bardziej stabilny w roztworach o pH od 3 do 8, mniej stabilny w pH poniżej 2. Produktem rozkładu Reb A są słodkie glikozydy steviolowe, więc rozkład nie wpływa znacząco na utratę słodkości.

W liściach stewii występują również
:

  • Stewiol,
    Izostewiol
    Triterpeny
    Flawonoidy Sitosterole
    Taniny
    Gumy
    Olejki eteryczne

Z dostępnych wyników analiz chemicznych  wynika , że STEVIA zawiera:

  • Kwas askorbinowy
  • Rutyna Potas
  • Wapń
  • Magnez
  • Fosfor
  • Mangan
  • Krzem
  • Chrom
  • Żelazo
  • Cynk

 

Info:  (www.steviapol.pl)